GELECEĞİNİ BİLİYORDUM!

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Savaşın en kanlı günlerinden biriydi.

Asker en iyi arkadaşının az ileride, kanlar içinde yere düştüğünü gördü.

insanın başını bir saniye siperden çıkaramayacağı bir ateş altındaydılar.

Asker teğmenine koştu hemen:

– Komutanım, bir koşu arkadaşımı alıp geleyim mi?

‘Delirdin mi?’ der gibi baktı teğmen…

– Gitmeğe değmez oğlum, arkadaşın delik deşik olmuş. Büyük ihtimal ölmüştür bile. Kendi hayatını da tehlikeye atma sakın!

Ama asker o kadar israr etti ki, teğmen izin vermek zorunda kaldı.

– Peki, dene bakalım!

Asker yoğun ateş altında fırladı siperden ve mucize eseri; arkadaşının yanına kadar gitti, yaralı arkadaşını sırtladığı gibi taşıdı. Birlikte siperin içine yuvarlandılar.

Teğmen koşup yaralıya bir göz attı ve nefes nefese bir kenara yı kılmış askere döndü:

– Sana hayatın ı tehlikeye atmaya değmez, dememiş miydim? Bu zaten ölmüş…

– Değdi Komutanım, değdi! dedi asker.

– Nasıl değdi, arkadaşın zaten ölmüş, görmüyor musun?

– Gene de değdi komutanım, çünkü yanına vardığımda henüz yaşıyordu…

Ve onun son sözlerini duymak, dünyalara bedeldi benim için…

Ve, hıçkırarak, şehit olan arkadaşının son sözlerini tekrarladı:

‘Geleceğini biliyordum!’

Not: Şu Çılgın Türkler Kitabından alıntıdır

GELECEĞİNİ BİLİYORDUM!

Kalbimizde ‘arkadaşlık’ denilen bir mucize var. Nasıl olduğunu, nasıl başladı ğını bilemezsiniz.

Bu yazıyı arkadaş olarak gördüğünüz herkese gönderin.